Gooderham & Worts'

Powyższa rycina przedstawia gorzelnię Gooderham & Worts' w Toronto. W Ostatniej nocy jej życia pojawia się ona dwukrotnie, i to w dość drastycznych okolicznościach. Co ciekawe, jedna z drugoplanowych postaci powieści na podstawie koloru dymu dobywającego się z kominów gorzelni wróżyła sobie, czy czekający ją dzień okaże się szczęśliwy.

Ta sama gorzelnia widziana od strony jeziora prezentowała się następująco:

Prawdopodobnie było to ostatni widok, jaki zdołała zobaczyć jedna z bohaterek powieści.

Kolejny rzut oka na gorzelnię, która została zamknięta dopiero w 1990 roku.

Alphonse Bertillon

Praca detektywa wymaga od Murdocha znajomości nowoczesnych metod identyfikacji i weryfikacji. Choć docierają do niego nowinki o stosowanej w Stanach Zjednoczonych nowatorskiej metodzie określania tożsamości polegającej na pobieraniu odcisków palców, sam na razie korzysta z innej, opracowanej w 1890 roku przez Alphonse'a Bertillona.

Bretillon urodził się w 1853 roku w Paryżu. Uznaje się go za ojca antropometrii kryminalnej. Opracowana przez niego metoda identyfikacji opierała się na założeniu, że kości człowieka przestają rosnąć po ukończeniu dwudziestego pierwszego roku życia i polegała na dokonywaniu różnych pomiarów ciała i ich porównywaniu. Pomiary te były dość czasochłonne (trwały od 20 do 60 minut) i - jak się później okazało - obarczone sporym ryzykiem błędu. W 1903 roku w więzieniu Fort Leavenworth otrzymano takie same rezultaty dla dwóch różnych osób. O tym jednak Murdoch nie mógł jeszcze wiedzieć wtedy, gdy kierował znalezione przy St Lucas zwłoki młodej dziewczyny na pomiary antropometryczne.

Pomiary ciała według metody Bertillona

Detektyw bez komputera

Wychowani na współczesnych książkach i serialach kryminalnych, w których wyjaśnienie okrutnych morderstw i zmyślnych przestępstw opiera się tyleż na dedukcji detektywa, co na zaawansowanej technice kryminalistycznej (nowoczesne laboratoria wyposażone w najlepszej jakości sprzęty), czytając Ostatnią noc jej życia zaczynamy odczuwać niekłamany podziw dla dawnych pracowników policji. Bez znajomości techniki pobierania odcisków palców, bez telefonów komórkowych, i możliwości natychmiastowego kontaktu ze specjalistą, który akurat znajduje się na drugim krańcu miasta,  bez - o zgrozo - komputerów (żeby wymienić  to, co dziś wydaje się najbardziej oczywiste), doskonale poruszają się wśród wielu wątków prowadzonego przez siebie śledztwa i za pomocą technicznych osiągnięć na miarę epoki dochodzą do prawdy. Oto kilka przykładów, zaczerpniętych z filmów i serialu o detektywie Murdochu.

Jak poradzić sobie z planem sytuacyjnym? Najlepiej narysować mapę terenu kredą na ścianie (i wywołać tym spore zaniepokojenie przełożonego... stanem ściany). Tutaj Murdoch, Peter Outerbridge, wyjaśnia zagadkę śmierci młodej dziewczyny z Ostatniej nocy jej życia.

(http://idenford.blogspot.com)

 Pozostałe metody pracy były równie żmudne, pracochłonne i wymagające dużych umiejętności.

Tak wyglądało biurko Murdocha granego przez Yannicka Bissona.

(http://idenford.blogspot.com)

Z ostatniej chwili

 

Wiarygodne źródła potwierdzają: tłumaczenie Ostatniej nocy jej życia (tytuł angielski Except the Dying) jest już gotowe. Prace redakcyjne przebiegają sprawnie. :) Goście, którzy tutaj zaglądają,  mogą się spodziewać najświeższych informacji na temat stanu przygotowań do pierwszego polskiego wydania powieści Maureen Jennings o detektywie z Toronto.

Tak wygląda okładka najnowszego oryginalnego wydania Ostatniej nocy... (Mcclelland and Stewart). Ciekawe, w jaką szatę graficzną ubierze powieść polski wydawca.

Na ekranie

Powieści Maureen Jennings o detektywie Murdochu znalazły tak duże uznanie czytelników i krytyków, że zainteresowała się nimi kanadyjska telewizja Chum. To dla niej właśnie Shaftesbury Films i Original Pictures wyprodukowały trzy filmy pełnometrażowe, "The Murdoch Mysteries", w Polsce znane pod tytułem "Tajemnice detektywa Murdocha". Główną rolę zagrał w nich Peter Outerbridge, którego pamiętamy choćby z filmu "Misja na Marsa" (jako Siergieja Kirowa). Na "Tajemnice detektywa Murdocha" składały się "Tylko nie śmierć", "Biedny Tom już wystygł" i "Ukryte pod smokiem", które stanowiły dość wierne odzwierciedlenie książek Jennings. 

William Murdoch - Peter Outerbridge
 (www.maureenjennings.com)

Od 2008 roku powstaje natomiast serial telewizyjny, produkowany przez Shaftesbury Films we współpracy z Citytv, Granada International i UKTV, pod tytułem "Murdoch Mysteries" ("Detektyw Murdoch"). Odtwórcą głównej roli tym razem został Yannick Bisson ( "Zamach na Reagana", serial "Roxy Hunter" czy "Sue Thomas: Słyszące oczy FBI"). Jak dotąd powstały 3 pełne sezony, każdy po 13 odcinków, a piątego lipca tego roku rozpoczęto prace nad sezonem czwartym. Zainteresowanym serialem polecam jego oficjalną stronę, a tym, którzy odbierają ALE KINO, radzę rezerwować niedzielne wieczory.  :)

William Murdoch - Yannick Bisson
(www.maureenjennings.com)

Obie produkcje, choć tak różne, zyskały sobie spore grono zwolenników. A Wy którego Murdocha wolicie? ;)

Różne oblicza Toronto

Zwłoki młodej dziewczyny zostały znalezione przez Wickena w biednej dzielnicy, na uliczce wśród domów zamieszkałych przez drobnych oszustów, prostytutki, robotników, drwali, bezrobotnych... Poznajemy Toronto, w którym ludzie imają się wszelkich sposobów, by przetrwać. Wieczorami zaś chadzają do gospody O'Neila, gdzie przy szklaneczce gorącego dżinu i muzyce "na żywo" zapominają na chwilę o trudach codzienności.

Jednak szukając sprawcy morderstwa Teresy Laporte Murdoch trafia też do innego Toronto. Spotyka się z zamożnymi rodzinami, składa wizyty w ich domach, gdzie drzwi otwierają kamerdynerzy, a podwieczorki podają służące. Poznaje śmietankę towarzyską miasta, do której należy niewątpliwie radny Shepcote'a, będący jednocześnie właścicielem jednej z tamtejszych gazet. Czy Murdochowi uda się bez uprzedzeń dociec prawdy? Co naprowadzi go na właściwy trop?

Singer

Gdyby nie to, że akcja Ostatniej nocy jej życia rozgrywa się zimą 1895 roku, Murdoch dojeżdżałby wszędzie rowerem, singerem. To nie tylko jego ulubiony środek transportu, ale także sposób na spędzanie wolnego czasu. W komisariacie już o tym wiedzą: w zeszłym roku dostał medal za wygraną w wyścigach rowerowych podczas zawodów policyjnych. Co więcej, sierżant Seymour z tego samego komisariatu okazał się równie wielkim entuzjastą tej formy rekreacji. Któregoś śnieżnego, lutowego poranka udało mu się dotrzeć na rowerze do pracy, czym wyraźnie zaimponował Murdochowi. Obaj policjanci często rozmawiali ze sobą na tematy rowerowe, a przy sprzyjającej pogodzie wybierali się na forsowne rajdy poza miasto.

Murdochowy rower z 1891 roku

Samotność

Detektyw Murdoch spędza w pracy mnóstwo czasu. Może sobie na to pozwolić, bo jest sam. I samotny. Dwa lata temu zmarła jego narzeczona, Elizabeth Milner. Od tego czasu opłakuje ukochaną, a jej miejsce w jego sercu jest ciągle puste. Powoli jednak wraca do normalnego życia, zmusza się do nawiązywania kontaktów towarzyskich, w czym pomóc mu ma kurs tańca prowadzony przez profesora Ortranto. Często, gdy brakuje mu partnerki, tańczy z profesorem, wysłuchując cierpkich uwag na temat swoich tanecznych umiejętności. Ale nie poddaje się: pamięta, by co wieczór, po chwili rozmowy z Kitchenami, ćwiczyć kroki w swoim pokoju. Dobrze by było, gdyby nie musiał ćwiczyć w samotności. Czy nadejdzie czas, gdy się to zmieni?

Tajemnicza śmierć

Późnym wieczorem dziewiątego lutego 1895 roku, przy jednej z uliczek Toronto, takich jak na pierwszym planie powyższego zdjęcia, posterunkowy Wicken znajduje przypadkiem zwłoki dziewczyny. Od dawna marzył, żeby podczas zwykłego patrolu zdarzyło mu się coś ekscytującego, w końcu chciał czymś zaimponować wybrance swojego serca. Sam jednak nie może podjąć żadnych kroków, szybko więc informuje o sytuacji czwarty komisariat policji . W tym momencie do akcji wkracza detektyw Murdoch. Czy od razu zacznie podejrzewać zbrodnię, czy też uzna tę sprawę za nieszczęśliwy wypadek? Czy zacznie szukać świadków lub podejrzanych wśród mieszkańców domów przy St.Luke Street? I czy posterunkowy Wicken doświadczy upragnionego dreszczyku emocji?

Na mapie

Czytanie Ostatniej nocy jej życia to jak wodzenie palcem po mapie starego Toronto. Każdy bohater mieszka przy określonej ulicy, chodzi do konkretnego klubu, uczy się na znanym z nazwy wydziale uniwersytetu, boi się więzienia znajdującego się w tej, a nie innej dzielnicy, pracuje - tak jak Murdoch - w czwartym komisariacie policji... Wszystkie wydarzenia mają swoje miejsce, które można sprawdzić osobiście, jeśli tylko bywa się w Toronto (to nieliczni), albo posiada jego w miarę dokładny plan (zapraszam do studiowania).

Oto kilka przydatnych w trakcie czytania adresów:

Czwarty komisariat policji - róg Parliament i Wilton

Dom państwa Kitchen - Ontario Street

Club Yeoman - River Street

...

Oprócz tego warto też wiedzieć, gdzie znajdują się następujące ulice:

Gerrard Street

Berkeley Street

Lowther Avenue

Queen Street

Wszędzie tam zagląda Murdoch w poszukiwaniu prawdy dotyczącej zabójstwa, które zdarzyło się przy St Luke Street...